Τεχνητοί ύφαλοι

Ίσως η πιο σύγχρονη μέθοδος διαχείρισης και αειφόρου διατήρησης των αλιευτικών πόρων είναι η δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών. Η δημιουργία τους ενώ αυτοπεριορίζεται στην προστασία οικοτόπων και ειδών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση (φώκια), ταυτόχρονα όταν η αστυνόμευση επαρκεί προστατεύει αλιευτικά πεδία που αποτελούν καταφύγιο και τόπο ανάπτυξης νεαρών ψαριών, συμβάλλοντας και στην ανάκαμψη των ιχθυοαποθεμάτων και στην αύξηση των αλιευμάτων. Ο θεσμός των προστατευόμενων περιοχών έχει ενσωματωθεί ως εργαλείο διαχείρισης στην Πρόταση για το Νέο Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορά τα διαχειριστικά μέτρα για την αειφόρο εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο.
Στη Μεσόγειο τεχνητοί ύφαλοι έχουν δημιουργηθεί από τη δεκαετία του ’60 στην Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία, ο πρώτος επιστημονικά σχεδιασμένος τεχνητός ύφαλος ποντίστηκε το 1974 στην Αδριατική κι έκτοτε έχουν κατασκευαστεί εκατοντάδες. Στην Ισπανία δε, έχουν ευρέως χρησιμοποιηθεί ειδικοί τσιμεντένιοι ογκόλιθοι “anti-trawling blocks” για την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων από την παράνομη αλιεία με τράτες.
Στη χώρα μας έχουν κατασκευαστεί μόνο δύο, υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών