Όχι στο 65ωρο - Ο αγώνας συνεχίζεται

Ο αγώνας εναντίον της αντεργατικής πρότασης των 27 κυβερνήσεων και της Κομισιόν για το ελαστικό 65ωρο κορυφώθηκε στις 16 και 17 Δεκεμβρίου, με τη διαδήλωση των ευρωπαϊκών συνδικάτων και με την ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με ψήφους 421 υπέρ, 273 κατά και 11 αποχές ζήτησε την κατάργηση του "opt out". Η Ένωση των εργοδοτών και η Κομισιόν εξέφρασαν την «θλίψη» τους. Τα συνδικάτα των εργαζομένων μίλησαν για «θετικό βήμα» και δήλωσαν ικανοποίηση.

Με την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, μπλοκάρεται η κοινή θέση του Συμβουλίου και απαιτούνται οι εξής σημαντικές αλλαγές:

Προτείνεται η κατάργηση του οπτ- άουτ σε μια περίοδο τριών ετών και για το μεταβατικό διάστημα ορίζονται αυστηρότερες προϋποθέσεις.

Το σύνολο του χρόνου εφημερίας θεωρείται χρόνος εργασίας.

Για τον υπολογισμό του συνολικού χρόνου εργασίας λαμβάνονται υπόψη όλες οι συμβάσεις εργασίας.

Η διατήρηση του opt-out είναι μια "τρύπα" που άνοιξε στην ευρωπαϊκή νομοθεσία το 1993η κ. Θάτσερ -προσωρινά δήθεν- και μόνον για το Ηνωμένο Βασίλειο. Τώρα οι «27» ζητούν αυτή η προσωρινή "τρύπα" να γενικευτεί και να γίνει και μόνιμη. Αυτό όμως θα ήταν η πλήρης άρνηση της κοινωνικής Ευρώπης και το αγγελτήριο θανάτου για τα συνδικάτα και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις."

Η πρόταση της Ευρωομάδας της Αριστεράς για την πλήρη απόρριψη του αντεργατικού πακέτου, απορρίφθηκε με 118 ψήφους υπέρ, 521 κατά και 27 αποχές, καθώς δεν υποστηρίχθηκε από τις άλλες πολιτικές ομάδες, πλην των Πρασίνων.

Η ευρωομάδα της Αριστεράς, την οποία εκπροσώπησε ως κεντρικός εισηγητής ο υπογράφων, απορρίπτει την πρόταση των «27» γιατί ικανοποιεί μόνον το λόμπυ της εργοδοσίας και τους ακραία νεοφιλελεύθερους. Είναι μια πρόταση που γυρίζει το ρολόι της ιστορίας πίσω ακόμα και από το 1919, όταν κατοχυρώθηκε η εβδομάδα των μάξιμουμ 48 ωρών εβδομαδιαίως. Διατηρεί το αντεργατικό και αντιλαϊκό opt-out. Καταργεί τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το χρόνο επιφυλακής. Προωθεί την ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας, και μάλιστα καταργώντας την προϋπόθεση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Στον αντίποδα, η Ομάδα της Αριστεράς ζήτησε: να καταργηθεί το opt-out, να καταργηθεί η ετήσια διευθέτηση του χρόνου εργασίας, να θεωρείται εργάσιμος χρόνος και ο χρόνος επιφυλακής.

Ορισμένα συμπεράσματα

Οι αποφάσεις που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο, με αιχμή την κατάργηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (οπτ-άουτ) είναι ανεπαρκείς για την Ευρωομάδα της Αριστεράς. Διαφέρουν όμως σημαντικά από το αντεργατικό πακέτο των 27 κυβερνήσεων. Μπλοκάρουν, έστω και προσωρινά, τα αντιλαϊκά σχέδια του Συμβουλίου και της Κομισιόν.

Η Ευρωομάδα της Αριστεράς επιμένει στην πλήρη απόρριψη της κοινής θέσης του Συμβουλίου για το "ελαστικό 65ωρο". Ο αγώνας συνεχίζεται, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο.

Η Κομισιόν και οι 27 κυβερνήσεις νόμισαν, με απύθμενη αλαζονεία, ότι θα μπορούσαν να αποσπάσουν την έγκριση της Ευρωβουλής με δεδομένη και τη συντηρητική του πλειοψηφία,. Διαψεύστηκαν. Η κοινωνική Ευρώπη, η Ευρώπη των πολιτών, η πίεση της κοινής γνώμης λειτούργησαν θετικά.

Με την οικονομική κρίση να καλπάζει, τις ευρωεκλογές σε λίγους μήνες και τις ψηφοφορίες να είναι ονομαστικές, ένα μεγάλο μέρος των ευρωβουλευτών από τη συντηρητική πλειοψηφία, κυρίως από τον ευρωπαϊκό νότο, «άκουσε» τις αντιδράσεις της κοινωνίας. Το επικίνδυνο νεοφιλελεύθερο δόγμα, που βάζει το συμφέρον της ασύδοτης αγοράς πάνω από την κοινωνία, υπέστη μια ήττα.

Από τη μάχη για το 65ωρο προκύπτουν ωστόσο ορισμένα συμπεράσματα και για την ελληνική αριστερά. Η συμβολή της ευρωαριστερής παρέμβασης ήταν τελικά ομόφωνη και καθοριστική στην έκβαση αυτής της μάχης.

Τελικά μετά από ένα μήνα συκοφαντιών και λάσπης εναντίον του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ πραγματοποίησαν την τελευταία στιγμή στροφή 180 μοιρών. Ευθυγραμμίστηκαν πλήρως στην ψηφοφορία στην ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου, με όσα πρότεινε ο υπογράφων και υιοθέτησε ομόφωνα η Ευρωομάδα της Αριστεράς.

Προηγουμένως, ο πρόεδρος της ευρωομάδας Φράνσις Βυρτς, είχε συγχαρεί, εκ μέρους ολόκληρης της ευρωομάδας τον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή, όλων των συλλογικών αποφάσεων και χειρισμών. Ο πρόεδρος της ευρωομάδας, αναφερόμενος σε δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη με τα οποία διαστρεβλώνονταν η θέση της ομάδας, προκειμένου να συκοφαντηθεί ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε το κρούσμα «ιδιαίτερα σοβαρό» και «λυπηρό». Υπογράμμισε, δε, επίσης ότι έχει πέσει και ο ίδιος προσωπικά στο παρελθόν, θύμα των ίδιων μεθόδων από την ίδια εφημερίδα!

Αυτό που δυστυχώς προέχει για την ηγεσία του ΚΚΕ, δεν είναι ο αγώνας εναντίον των αντεργατικών και νεοφιλελεύθερων επιλογών των κυβερνήσεων, αλλά η συκοφάντηση του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ακόμη και της ίδιας της ευρωομάδας της Αριστεράς στην οποία, κατά τα άλλα, συμμετέχουν. Ο λόγος είναι προφανώς οι Ευρωεκλογές και οι δημοσκοπήσεις.

Δυστυχώς όμως για τους οπαδούς των σταλινικών μεθόδων, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

Δημήτρης Παπαδημούλης, Αυγή, 21/12/2008