ΕΝΑ ΣΤΕΚΙ, ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ…

Που να χωράει πολλούς κόσμους!

Η ιστορία του Στεκιού Μεταναστών ξεκινάει το 1997 στα Εξάρχεια (σήμερα βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού 13), με πρωτοβουλία του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών. Έτσι σιγά σιγά, μέσα σε εποχές πού η ένταση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας το επίτασσε, φτιάχτηκε ένας χώρος συνάντησης μεταναστών και ελλήνων, ένας χώρος αλληλεγγύης, συνύπαρξης, ελευθερίας, ανταλλαγής. Στο Στέκι γίνονται συναντήσεις κοινοτήτων, η συνέλευση του συντονιστικού των αντιρατσιστικών και μεταναστευτικών οργανώσεων, εκδηλώσεις, μαθήματα και συζητήσεις, ενώ επίσης λειτουργούσε γραφείο ενημέρωσης μεταναστών και προσφύγων. Εδώ γεννήθηκε και η ιδέα για το αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Το Στέκι όμως είχε και την πολιτιστική του ζωή, μουσική, παιχνίδια, γλέντια, πάρτυ, εκθέσεις. Σ’ αυτό το χώρο συνάντησης ανθρώπων και ιδεών δημιουργήθηκαν ομάδες, έγιναν νέες γνωριμίες, ήρθαν κοντά διαφορετικοί κόσμοι. Τη φροντίδα του στεκιού είχε μια ομάδα από έλληνες και μετανάστες που λειτουργώντας με ορούς αυτοδιαχείρισης του χώρου κατάφερε να δώσει ζωή σε ένα πρωτότυπο εγχείρημα που μέχρι σήμερα προσφέρει πολλά στην προσπάθεια να χτιστεί ένας κόσμο που να χωρά πολλούς κόσμους.

Ναι είναι ένας ζωντανός, αυτόδιαχειριζόμενος χώρος! Η κινητοποίηση μελών μεταναστευτικών και αντιρατσιστικών οργανώσεων αλλά κυρίως απλών ανένταχτων ανθρώπων είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα να διατηρείται ζωντανό το στέκι και να προσφέρει. Κάνει δυνατό τόσο να έρθουν σε επαφή άτομα από διαφορετικές χώρες, να ανταλλάξουν εμπειρίες και να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, όσο και το κομμάτι της υποστήριξης ανθρώπων που βρεθήκαν μονοί, χωρίς πόρους και χωρίς καμιά βοήθεια στη χωρά μας. Απέναντι στη στάση του επισήμου κράτους, που κυμαίνεται από αδιαφορία (στην καλύτερη περίπτωση) ως ανοιχτή εχθρότητα, υπάρχει η αλληλεγγύη του στεκιού. Υλική στήριξη, που μεταφράζεται π.χ. σε ρούχα προσφορά φιλών του στεκιού, πληροφόρηση για τα δικαιώματα τους και νομική υποστήριξη, μαθήματα ελληνικών αλλά και μαθηματικών, η ευκαιρία κοινωνικοποίησης μέσα σε ένα χώρο που δεν τους αντιμετωπίζει σαν «ξένους», είναι μερικά μονό από όσα γίνονται για να δείξουν ότι η ελπίδα για έναν άλλον κόσμο, ανοιχτό στη διαφορετικότητα μπορεί να γίνει μέσα από τις πιο απλές πράξεις, αυτές που δείχνουν αλληλεγγύη.