Όχι υπερκέρδη στο κεφάλαιο

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Εργαζόμενοι, -ες, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέες και νέοι,

Η φετινή Πρωτομαγιά, έρχεται μετά από τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και τα μαχητικά συλλαλητήρια όλων των εργαζομένων, ενάντια στον αντιασφαλιστικό νόμο, ο οποίος καταδικάστηκε στη συνείδηση των εργαζομένων. Η κυβερνητική πολιτική δέχτηκε μεγάλο πλήγμα.

Οι εργαζόμενοι, σε μία περίοδο που ο νεοφιλελευθερισμός παρά την κρίση του κυριαρχεί σε ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, βλέπουν καθημερινά το εισόδημα, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματά τους να συρρικνώνονται, την ανεργία, την προσωρινή και επισφαλή εργασία να διογκώνονται, τις κοινωνικές ανισότητες, την ακρίβεια και τη νέα φτώχεια να διευρύνονται, την ίδια ώρα που ο παραγόμενος πλούτος αυξάνεται θεαματικά και τα κέρδη των επιχειρήσεων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Οι ιδιωτικοποιήσεις επιταχύνονται ραγδαία, σε κρίσιμους τομείς, τα δημόσια αγαθά εμπορευματοποιούνται (παιδεία, υγεία, δημόσιες και κοινωφελείς υπηρεσίες). Όλα είναι υποταγμένα σε μια πολιτική, που στόχο έχει την ανακατανομή του πλούτου, σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ του Κεφαλαίου.

Στη χώρα μας, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να αποτελειώσει στον τομέα των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων ότι αντεργατικό δεν πρόλαβε να προωθήσει το ΠΑΣΟΚ.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Η σημερινή επίθεση της Κυβέρνησης στα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, η σταδιακή μετατροπή της ασφάλισης από κοινωνική σε ιδιωτική, είναι το τελευταίο επεισόδιο στο αντεργατικό «σίριαλ», που έχει εμφανιστεί από την δεκαετία του 1990. Έχουν προηγηθεί οι νομοθετικές ρυθμίσεις της ΝΔ το 1990-92, αλλά και οι ρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ το 2002, που σταδιακά αφαιρούσαν δικαιώματα, ιδιαίτερα από τους νέους εργαζόμενους και ταυτόχρονα ανέτρεπαν το χαρακτήρα της ασφάλισης. Την ίδια ώρα, η κοινωνική ασφάλιση υποβαθμίζεται δραματικά, αφού το κράτος αρνείται να τη χρηματοδοτήσει ουσιαστικά, ενώ η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία έχει γίνει καθεστώς.

Η κυβέρνηση ταυτόχρονα διατηρεί και επεκτείνει δραματικά τις αντεργατικές επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ενώ σήμερα με βάση και τις προτάσεις της επιτροπής Κουκιάδη, επιχειρεί να καταργήσει κάθε έννοια συλλογικής σύμβασης, να δώσει στις επιχειρήσεις αναλώσιμους εργαζόμενους, χωρίς καμία προστασία και το δικαίωμα να μετατρέπουν την αγορά εργασίας σε ένα ξέφραγο αμπέλι. Οι εργαζόμενοι σήμερα, πολύ περισσότερο οι νέοι, αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να είσαι προσωρινός, επισφαλής και μερικά απασχολούμενος.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι στη χώρα μας προσπαθούν να βρουν διέξοδο, ψάχνουν το στήριγμα που έχουν ανάγκη, μπαίνουν στον αγώνα, όταν αντιληφθούν ότι μπορούν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν αυτό που δικαιούνται. Αυτό έδειξε ο μεγάλος αγώνας για το ασφαλιστικό. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα μπήκαν στη μάχη. Όμως οι πλειοψηφίες των ηγεσιών τους, όπως έδειξε η απαράδεκτη εξέλιξη της εθνικής συλλογικής σύμβασης, που οδήγησε σε αναδίπλωση και εκτόνωση των αγώνων σε μια κρίσιμη φάση, δε φάνηκαν για μια ακόμη φορά αντάξιες της εμπιστοσύνης των εργαζομένων. Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός έχουν πλήξει τα συνδικάτα. Οι διασπαστικές λογικές αποδυναμώνουν το συνδικαλιστικό κίνημα και ανατροφοδοτούν την κρίση και τα αδιέξοδα.

Ενότητα και αγώνας

Με αυτόνομα ταξικά συνδικάτα

Εμείς επιμένουμε παρά τις δυσκολίες. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την οργάνωση και τον ενωμένο εργατικό αγώνα, προκειμένου να σταματήσει η αντεργατική επίθεση, να διατηρηθούν και να διευρυνθούν τα εργατικά δικαιώματα, να βρουν οι εργαζόμενοι την θέση που δικαιούνται σε αυτή την κοινωνία. Τα συνδικάτα πρέπει να γίνουν τα αναντικατάστατα όπλα για την αποτελεσματική πάλη μας. Η ένταξη στα συνδικάτα, η ανατροπή των σημερινών συσχετισμών, σε όφελος του Αυτόνομου Ταξικού συνδικαλισμού, η ανάπτυξη των εργατικών αγώνων, μπορούν να αλλάξουν την σημερινή μίζερη κατάσταση.

Εργαζόμενοι, -ες, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέες και νέοι,

Η Αυτόνομη Παρέμβαση απευθύνεται σε όλους σας και σας καλεί να μην το βάλετε κάτω, να μην κάνετε το χατίρι στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, που θέλει να μας μετατρέψει σε γρανάζια του συστήματος, χωρίς δικαιώματα και κοινωνική συνείδηση. Να οργανώσουμε όλοι μαζί νέους μεγάλους και μαζικούς αγώνες στις επιχειρήσεις σε κλάδους, σε κεντρικό επίπεδο. Αγώνες μαζικούς, συντονισμένους, αποτελεσματικούς για:

· Κατάργηση στην πράξη του νόμου Πετραλιά κι’ όλου του προηγούμενου αντιασφαλιστικού πλαισίου (Σιούφα-Ρέππα).

· Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς, σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Να σπάσουμε τα εμπόδια της απαράδεκτης ΕΓΣΣΕ 2008-9.

· 35ωρο και σταθερή εργασία χωρίς ελαστικότητες και διαχωρισμούς σε βάρος των νέων.

· Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων. Να ξαναπεράσουν στο δημόσιο και να λειτουργήσουν σε όφελος του λαού οι επιχειρήσεις, που παρέχουν δημόσια αγαθά, καθώς και οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις.

· Δημόσια, αναβαθμισμένη παιδεία, υγεία, πρόνοια.

· Εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.

· Να σταματήσει η εργοδοτική τρομοκρατία και η ενοχοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.

· Όχι στη στρατηγική της Λισσαβόνας και στη νέα ευρωπαϊκή συνθήκη.

· Νομιμοποίηση και πλήρη δικαιώματα στους μετανάστες.

Οι εργάτες στο Σικάγο πριν 122 χρόνια δεν υποτάχτηκαν και με τον αγώνα τους άνοιξαν ένα παράθυρο ελπίδας στον κόσμο της εργασίας. Διεκδίκησαν 8 ώρες δουλειάς, ένα αίτημα που τότε φάνταζε αδύνατο. Το δικαίωμα αυτό κατακτήθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου και στη δική μας χώρα. Σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός, οι συντηρητικές αντεργατικές πολιτικές στον κόσμο, την Ευρώπη και τη χώρα μας, ακόμα και αυτό το αυτονόητο το παίρνουν πίσω.

Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε να γυρίσουμε πίσω στον εργασιακό Μεσαίωνα. Είναι στο δικό μας χέρι ο κόσμος τους δουλειάς να μπει μπροστά και να κερδίσει ότι του ανήκει, γιατί αυτός είναι ο παραγωγός του πλούτου. Οι εργάτες του Σικάγου, οι καπνεργάτες στη Θεσσαλονίκη το 36, οι μετέπειτα αγώνες στην Ελλάδα, την Ευρώπη και παγκόσμια μας δείχνουν τον δρόμο.