Απόφαση του 2ημέρου της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ 22-23/3/08
Το τελευταίο διάστημα σημειώνεται στην ελληνική κοινωνία μια σοβαρή φθορά της κυβέρνησης και του δικομματικού συστήματος με μια ταυτόχρονη άνοδο της αριστεράς. Η κυβέρνηση της ΝΔ, που ανέβηκε 
στην εξουσία με κεντρική αιχμή τη διαφάνεια, πλήττεται από τα συνεχόμενα σκάνδαλα και τη διαφθορά που αγγίζει τον ίδιο τον Καραμανλή. Αδυνατεί να πείσει ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα των χαμηλών στρωμάτων και προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση με μια φυγή προς τα μπρος εξαπολύοντας μια πρωτοφανή επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα και δείχνει να μην θέλει να αφήσει τίποτα όρθιο. Ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων καλά κρατεί με αποκορύφωμα την προσπάθεια της κυβέρνησης για την εκχώρηση σε ιδιώτες των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση τους. Η συζήτηση περί λύσης (= ιδιωτικοποίησης) στο θέμα της Ολυμπιακής δεν έχει κλείσει, το πως θα ξεμπερδεύουν με τις ΔΕΚΟ (π.χ. ΔΕΗ) αποτελεί αγκάθι για το νεοφιλελευθερισμό ενώ την ίδια στιγμή το μέτωπο της Παιδείας παραμένει ανοιχτό. Ταυτόχρονα, και ο έτερος πυλώνας του συναινετικού δικομματισμού, το ΠΑΣΟΚ, δοκιμάζεται από μια βαθιά κρίση, απόρροια της πλήρως νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έσπευσε να στρώσει το έδαφος για τον Καραμανλή.
Η επίθεση αυτή πρέπει να αναχαιτιστεί, πρέπει να αποκρουστεί. Η κυβέρνηση Καραμανλή πρέπει να χάσει.
2. Με την ανεργία και την ακρίβεια να καλπάζουν, μεγάλο μέρος του κόσμου να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και με τις πυρκαγιές και το ευρύτερο οικολογικό πρόβλημα να φανερώνουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι επικίνδυνος για τον κόσμο, για το περιβάλλον, για τους νέους, για το ίδιο το μέλλον των επόμενων γενεών, οδηγούμαστε σε κρίση του δικομματικού συστήματος και σε μια πρωτόγνωρη πολιτική ρευστότητα. Οδηγούμαστε στην ανάγκη ήττας των κομμάτων του νεοφιλελευθερισμού. Σε αυτή τη φάση η αριστερά αναδεικνύεται ως η πραγματική αντιπολίτευση, ως η μόνη ελπίδα. Να δουλέψουμε λοιπόν για να φυσήξει το ρεύμα αλλαγής προς τα αριστερά και μέσα στις σχολές. Να αλλάξουμε τα πράγματα, να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς.
3. Κεντρικό μέτωπο για την αριστερά είναι το ασφαλιστικό. Πρόκειται γιατί την πιο λυσσαλέα επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση τα τελευταία χρόνια με στόχο την διάλυση της. Η προσπάθεια περικοπής συντάξεων έως και 30% , η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οι αλλαγές στα Βαρέα και Ανθυγιεινά (που πετάνε έξω 300.000 εργαζόμενους) καθώς και οι ενοποιήσεις ταμείων έχουν πυροδοτήσει σφοδρές αντιδράσεις στον κόσμο της εργασίας με αποκορύφωμα αυτών των αντιδράσεων τις μεγάλες πανελλαδικές απεργίες στις 12/12, στις 13/2 και στις 19/3. Στηρίζουμε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Συμμετέχουμε στην κινητοποίηση την Πέμπτη 27 Μάρτη και σε κάθε πρωτοβουλία που κλιμακώνει τον αγώνα. Οι φοιτητές πρέπει να αποτελέσουν ενεργό κομμάτι του ξεσηκωμού για να μην περάσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα. Για να αποσυρθεί, να μπλοκαριστεί, να αχρηστευθεί, να πεταχτεί στα σκουπίδια.
4. Η ήττα του συναινετικού δικομματισμού στην αναθεώρηση του άρθρου 16 προσπαθιέται να ξεπεραστεί υπογείως. Ό,τι δεν έγινε με την αλλαγή του Συντάγματος, η κυβέρνηση επιχειρεί να το λύσει με νόμους, διατάγματα, κανονισμούς. Στα πλαίσια αυτά αντιλαμβανόμαστε την καταναγκαστική εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, την αναγνώριση των κολεγίων, την συνεχιζόμενη χρηματοδότηση, την έμμεση και άμεση ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Πιο συγκεκριμένα, προωθείται αποφασιστικά η εξίσωση των δημόσιων πτυχίων με αυτά των ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ, καθώς η κυβέρνηση θέλει να περάσει την ευρωπαϊκή οδηγία 36/05, η οποία προβλέπει ότι τα κέντρα που αποτελούν παραρτήματα πανεπιστημίων χωρών της ΕΕ πρέπει να αναγνωρίζονται ως ισότιμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχει δηλώσει την πρόθεσή της να συμπεριλάβει και τα αντίστοιχα ιδρύματα από τις ΗΠΑ σε αυτή τη διαδικασία αναγνωρίζοντας ουσιαστικά όλα τα ΚΕΣ. Η πολιτική αυτή αποτελεί αναθεώρηση του άρθρου 16 από την πίσω πόρτα και επί της ουσίας σηματοδοτεί (αν περάσει) ένα πισωγύρισμα στο φοιτητικό κίνημα που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο υπερασπιζόταν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Ακόμη με το νομοσχέδιο για την έρευνα επιχειρείται η μεγαλύτερη υπαγωγή της στις ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων και προωθείται η ιδιωτική χρηματοδότηση της. Η έρευνα θα γίνεται σε Ερευνητικά Ιδρύματα εκτός ασύλου και έξω από τον έλεγχο της ακαδημαϊκής κοινότητας, ενώ στα διοικητικά συμβούλια των ιδρυμάτων θα συμμετέχουν υποχρεωτικά εκπρόσωποι επιχειρήσεων
Από την άλλη πλευρά, για τα μεταπτυχιακά προβλέπεται η κρατική χρηματοδότηση για ένα μεταπτυχιακό ανά τμήμα και καμία μέριμνα για τα υπόλοιπα, τη στιγμή που τα δίδακτρα και οι ιδιωτικές χορηγίες θεσμοθετούνται ως πηγές χρηματοδότησης. Παράλληλα η απόκτηση μεταπτυχιακού θα θεωρείται απαραίτητη για τη μετέπειτα εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με αποτέλεσμα μεγαλύτερη ιεραρχία στην εκπαιδευτική δομή.
Ο στόχος τους παραμένει ο ίδιος, να μπει ακόμα περισσότερο η λογική της αγοράς στις σχολές και παράλληλα να δημιουργηθεί ένα νέο μοντέλο εργαζομένου, ευέλικτου και επανακαταρτίσιμου, χωρίς συλλογικές διεκδικήσεις και κριτική σκέψη, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, χωρίς προοπτικές και μέλλον.
5. Σύμφωνα με τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό προβλέπονται:
α) Η διεξαγωγή πειθαρχικών συμβουλίων. Συγκεκριμένα, κάθε μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας (καθηγητές, φοιτητές κτλ) που παραβιάζει τους προβλεπόμενους κανόνες συμπεριφοράς και θίγει το κύρος του ιδρύματος εντός και εκτός αυτού εξετάζεται από ειδική πειθαρχική επιτροπή η οποία εξουσιοδοτείται για τον ορισμό της κατάλληλης ποινής. Ποινής που μπορεί να είναι από έγγραφη επίπληξη μέχρι και οριστική απόλυση ή διαγραφή. Αυτές, βέβαια, οι πρακτικές έχουν χρόνια να εφαρμοστούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και θυμίζουν εποχές λογοκρισίας και τρομοκρατίας που επικρατούσαν την δεκαετία του ‘80.
β) Η διαγραφή φοιτητών ύστερα από 2ν χρόνια. Συμφώνα με τον νέο εσωτερικό κανονισμό, κάθε σχολή ή τμήμα οφείλει κάθε χρόνο να αναρτήσει λίστα διαγραφέντων φοιτητών, φοιτητών που δεν έχουν ήδη από το πέρας της κανονικής διάρκειας σπουδών δικαίωμα στα συγγράμματα, στη σίτιση, στη στέγαση ή στο πάσο. Βέβαια, η ύπαρξη τέτοιων φοιτητών χαλάει την εικόνα του νέου Πανεπιστημίου στο εξωτερικό και παύει να το κάνει θελκτικό στις «τρίτες πηγές χρηματοδότησης» που προβλέπονται.
γ) Ο ελάχιστος χρόνος διδασκαλίας αυξάνεται στις 13 εβδομάδες ( από 11 που είναι σήμερα) διασφαλίζοντας ότι η διακοπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας πέρα από 2 εβδομάδες (π.χ. κατάληψη) στερεί από τους φοιτητές το δικαίωμα στο εξάμηνο και την εξεταστική. Η στέρηση εξαμήνων που πραγματοποιήθηκε σε κάποιες σχολές μετά τις καταλήψεις του Μάη – Ιούνη για την ποινικοποίηση του αγώνα των φοιτητών νομιμοποιείται. Έτσι, κάθε κινητοποίηση ή αντίδραση των φοιτητών συμβαίνει υπό την απειλή της απώλειας της εξεταστικής με αποτέλεσμα την καταστολή της.
δ) Εφαρμογή της αξιολόγησης. Εισάγεται στα αρχικά άρθρα του κανονισμού ως υποχρέωση. Συγκροτείται (άρθρο 3) μονάδα διασφάλισης ποιότητας η οποία θα μεριμνά για την εσωτερική αξιολόγηση. Η αξιολόγηση είναι εκείνη ακριβώς η διαδικασία που θα αποτελέσει τα δεσμά των δημόσιων πανεπιστημίων στη διαδικασία της Μπολόνια, με βάση και τη διεθνή εμπειρία ενώ συνδέεται άρρηκτα με τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, αποτελώντας το μέγιστο μοχλό πίεσης στην υλοποίηση των κατευθύνσεών της.
ε) Πιστωτικές Μονάδες. Διαχωρίζονται από τις διδακτικές μονάδες (άρθρο 28) και αποδίδονται αυτοτελώς σε κάθε μάθημα, πρακτική κλπ ανάλογα με το φόρτο εργασίας του μαθήματος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Η διάταξη αυτή αποτελεί σημαντική εξέλιξη σε σχέση με τον αντίστοιχο νόμο όπου δεν προβλέπονταν μονάδες ανά μάθημα. Το πρόγραμμα σπουδών δεν νοείται πλέον ενιαίο και σε συνέχεια αλλά κάθε μάθημα αποκτά διαφορετική αξία. Η συγκεκριμένη εξέλιξη επιτείνεται και από τη δυνατότητα να υπάρχουν διπλάσια επιλεγόμενα μαθήματα σε σχέση με τα υποχρεωτικά (άρθρο 25). Το πτυχίο παύει να είναι ενιαίο και αυτόματα διασπώνται και τα δικαιώματα των αποφοίτων. Οι φοιτητές οδηγούνται σε μια διαδικασία να προσπαθούν να συλλέξουν όσο το δυνατόν περισσότερες μονάδες, ενώ στο εξωτερικό με βάση τις μονάδες καταρτίζεται και το ύψος των διδάκτρων. Το πανεπιστήμιο είναι ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ…
στ) 4ετή πλάνα ανάπτυξης. Τα πανεπιστήμια υποχρεούνται να εκπονούν «στρατηγικό σχεδιασμό» με βασικό στοιχείο την οικονομική τους ανάπτυξη, σαν να ήταν επιχειρήσεις. Συγκροτείται ειδική επιτροπή στρατηγικού σχεδιασμού(άρθρο 3), στην οποία συμμετέχουν μόνο πρυτάνεις και πρόεδροι αλλά και «προσωπικότητες από τους χώρους της επιστήμης, του πολιτισμού, της οικονομίας και των επαγγελμάτων χωρίς δικαίωμα ψήφου». Τα πανεπιστήμια πρέπει να δρουν με όρους αποδοτικότητας των πόρων που διαθέτουν, να συγκρίνονται με τα υπόλοιπα, να παρακολουθούν τις εξελίξεις στον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και στον Ευρωπαϊκό Χώρο Έρευνας, να αξιοποιούν την περιουσία τους και να προσελκύουν χρηματοδότηση από τρίτες πηγές εκτός του κρατικού προϋπολογισμού με σκοπό τη διασφάλιση της οικονομικής τους αυτοτέλειας. Να μην ξεχνάμε ότι ο νέος νόμος πλαίσιο προβλέπει την αφαίρεση πόρων και τη μεταφορά τους σε άλλα ΑΕΙ αν δεν εφαρμόζονται τα πλάνα.
ζ) Γραμματέας(MANAGER). Όπως κάθε επιχείρηση έτσι και τα πανεπιστήμια θα πρέπει να έχουν το διευθυντή τους, στον οποίο δίνονται αυξημένες αρμοδιότητες που δεν αναφέρονταν στο νόμο πλαίσιο. Είναι μέλος της επιτροπής στρατηγικού σχεδιασμού, εισηγείται τα 4ετή πλάνα και κάνει τον απολογισμό, εισηγείται για την εξεύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης, παρακολουθεί την εφαρμογή του προϋπολογισμού, συμμετέχει στη διαδικασία αξιολόγησης και εισηγείται τη λήψη μέτρων με βάση αυτή, συμμετέχει με δικαίωμα ψήφου στα ΔΣ για τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας (από εκεί περνούν τα μεγάλα προγράμματα κλπ) και στην Εταιρεία Αξιοποίησης Περιουσίας του ΑΕΙ. Καμιά απόκλιση ή υπέρβαση από τον προϋπολογισμό του ΑΕΙ ή τον προϋπολογισμό έργου ή προμήθειας και καμιά μεταφορά κονδυλίων δεν επιτρέπεται χωρίς ειδικά αιτιολογημένη γνώμη του. Ουσιαστικά, μετατρέπεται στον απόλυτο οικονομικό άρχοντα του ΑΕΙ.
6. Ο εσωτερικός κανονισμός – φασισμός αποτελεί αιτία πολέμου για τους φοιτητές. Αποτελεί το πρώτο και κυρίαρχο μέτωπο στο οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν όλα τα πυρά, γιατί επί της ουσίας αποτελεί πλήρη εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο με κεντρικό στόχο μάλιστα την ίδια την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος. Ο στόχος του είναι να βάλει το πανεπιστήμιο στο γύψο. Δεν θα περάσει. Θα καταργηθεί.
7. Καλούμε σε μια πολιτική μάχη τις δυνάμεις της αριστεράς, για ένα νέο μεγάλο αγώνα των φοιτητών, για ένα αντικυβερνητικό φοιτητικό κίνημα και μια εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Καραμανλή. Πρώτος σταθμός είναι ο εσωτερικός κανονισμός, το μπλοκάρισμα, η ακύρωση, η απόσυρση του νόμου-πλαίσιο. Σε αυτή τη βάση καλούμε και σε ένα και μόνο ψηφοδέλτιο της φοιτητικής αριστεράς στις φοιτητικές εκλογές. Γιατί πρέπει να γκρεμίσουμε τα κυβερνητικά φερέφωνα της ΔΑΠ από την πρώτη θέση. Γιατί και οι φοιτητικές εκλογές είναι μια πολιτική μάχη και μπορεί και πρέπει να δοθεί από κοινού.
8. Έχουμε ανάγκη ένα πλαίσιο διεκδικήσεων και αιτημάτων που να απαντάει καταρχήν στις ανάγκες των φοιτητών και του κινήματος και κατά δεύτερον στις γελοίες επιθέσεις του αστικού μπλοκ για το ότι δεν έχουμε θέσεις και αιτήματα. Αιτήματα και διεκδικήσεις, η πάλη για τα οποία βοηθά στην ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος :
I. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
a) Κάτω ο εσωτερικός κανονισμός
b) Να καταργηθεί ο νόμος-πλαίσιο και όλοι οι νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, έρευνα)
c) Συνολικά όχι στη διαδικασία της Μπολόνια – ΚΕΧΑΕ.
II. ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
a) Υπεράσπιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου – Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16
b) Έξω οι εταιρίες από τις σχολές
c) 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό
d) Κάλυψη των αναγκών όλων των σχολών από την κρατική χρηματοδότηση
e) Καμία έρευνα για το ΝΑΤΟ και τις νεοφιλελεύθερες επιταγές της ΕΕ
f) Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και σημειώσεων δωρεάν, να μην εμπλέκονται εκδοτικοί οίκοι στη διανομή και εκτύπωση συγγραμμάτων (δημιουργία πανεπιστημιακών τυπογραφείων)
g) Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες
h) Διαδικασίες φοιτητικού ελέγχου μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις Φοιτητών και τους Συλλόγους μελών ΔΕΠ.
III. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
a) Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό
b) Όχι στη μαύρη ανασφάλιστη εργασία
c) Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
9. Ένα χρόνο μετά την ίδρυσή της, η Αριστερή Ενότητα έχει ανάγκη από περαιτέρω συγκρότηση. Και συγκροτείται. Στην κατεύθυνση αυτή αποφασίζουμε :
· 2 πανελλαδικά διήμερα το χρόνο,
· συγκρότηση συντονιστικών ανά πόλεις,
· δημιουργία ιστοσελίδας της Αριστερής Ενότητας που θα συμβάλει στην πληροφόρηση και την ενιοποίηση
· δημιουργία εντύπων της Αριστερής Ενότητας κατά τόπους
10. Η Αριστερή Ενότητα αντιλαμβάνεται τις φοιτητικές εκλογές ως μια πολιτική μάχη. Από αυτή την άποψη θεωρούμε ότι οι αντίπαλοι μας και σε αυτή τη μάχη αντικειμενικά είναι οι παρατάξεις του νεοφιλελευθερισμού μέσα στις σχολές, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Αυτές πρέπει να ηττηθούν. Επομένως, χρέος της αριστεράς είναι να δράσει ώστε να μεταφέρει την άνοιξη της αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια και σε αυτή τη μάχη. Για αυτό καλούμε την υπόλοιπη αριστερά σε ένα και μόνο ενωτικό, ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου