Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις της Oικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης, καθημερινά καταναλώνονται στην Ελλάδα, σε τεμάχια, περίπου 6 εκατομμύρια πλαστικές σακούλες. H παραγωγή του πλαστικού γίνεται από πετρέλαιο και η χρήση του επιβαρύνει σημαντικά το περιβάλλον και η διάσπαση στη θάλασσα απαιτεί δέκα με είκοσι χρόνια. Tην ίδια στιγμή, υπολογίζεται ότι περίπου 2.000 πλαστικές σακούλες και μπουκάλια ανευρίσκονται ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στη Mεσόγειο, ενώ χιλιάδες θαλασσοπούλια μπλέκονται με πλαστικές σακούλες και πνίγονται από αυτές. Περίπου 200 θαλάσσια είδη, φάλαινες, δελφίνια, φώκιες και χελώνες, πεθαίνουν κάθε χρόνο γιατί καταπίνουν πλαστικές σακούλες. (WWF Report 2005)
Λιγότερο από το 1% από τις πλαστικές σακούλες πηγαίνει για ανακύκλωση. Κοστίζει περισσότερο να ανακυκλώσεις μια πλαστική σακούλα, παρά να παράξεις καινούργια. (Εφημερίδα Christian Science Monitor)
Μελέτη του 1975 έδειξε ότι τα μεγάλα ποντοπόρα πλοία πετάνε κάθε χρόνο στη θάλασσα περίπου 8 εκατομμύρια τόνους πλαστικών σακουλών. (US National Academy of Sciences)
Άλλα 5 εκατομμύρια τόνοι καταλήγουν στη θάλασσα παρασυρμένα από τον αέρα. Οι πλαστικές σακούλες αποτελούν το 15% όλων των «σκουπιδιών» που εκβράζονται κάθε χρόνο στις παραλίες. (US National Marine Debris Monitoring Programme).
Τα τελευταία χρόνια ολοένα και πληθαίνουν περισσότερο οι κινήσεις και οι φωνές για την απαγόρευση ή τον περιορισμό στη χρήση της πλαστικής σακούλας. Πρώτη η Ιρλανδία προχώρησε από το 2002, στην επιβολή φόρου για την αγορά της πλαστικής σακούλας, με τη μείωση στην κατανάλωσή της να αγγίζει το 90%. Έκτοτε την ακολούθησε η Σκωτία, η Δανία, ενώ στη Γερμανία και την Ελβετία χρεώνεται η χρήση της στα σούπερ μάρκετ και στις αγορές, στο Λονδίνο έχει ανακοινωθεί η χρέωση της πλαστικής σακούλας από την 1η Ιανουαρίου του 2009, ενώ ολοκληρωτική απαγόρευση ισχύει από τις αρχές του χρόνου στο Παρίσι, μέτρο που αναμένεται να ισχύσει σε όλη τη Γαλλία έως και το 2010. Η Κίνα έχει απαγορεύσει τη δωρεάν διάθεσή τους -όποιος θέλει να βάλει τα ψώνια του σε πλαστική σακούλα την πληρώνει επιπλέον και τα χρήματα αυτά, σαν έξτρα φόρος, πάνε σε ειδικό ταμείο για να χρησιμοποιηθούν σε έργα βελτίωσης του περιβάλλοντος.
1 σχόλιο:
Πρόσφατα επισκέφθηκα την Ιρλανδία όπου πράγματι δεν υπάρχει ούτε για δείγμα πλαστική σακούλα. Στην ερώτησή μου σε κάποια καταστήματα "από πότε συμβαίνει αυτό" περήφανα μου απάντησαν ότι η χώρα τους ήταν η πρώτη που επέβαλε τη χάρτινη σακούλα. Εφόσον σε μια χώρα που βρέχει σχεδόν αδιάκοπα υπάρχουν μόνο χάρτινες σακούλες, που στο κάτω κάτω όταν βραχούν χάνουν την αντοχή τους, σκίζονται, κ.λπ., σε μια χώρα σαν τη δική μας δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην επιβληθεί, ή έστω να προωθηθεί με καμπάνιες προς τους καταναλωτές η χρήση της χάρτινης σακούλας.
Η εικόνα έχει δύναμη. Προσωπικά πήρα το θέμα σοβαρά μετά από μια παρουσίαση Powerpoint που έλαβα στον υπολογιστή μου, η οποία απεικόνιζε τη φρίκη της ρύπανσης και της θανάτωσης θαλάσσιων ζώων από την υπερσυσσώρευση των πλαστικών σακουλών. Εξοπλίστηκα με πάνινες τσάντες και ταυτόχρονα συνειδητοποίησα το μέγεθος της υπερ-σπατάλης πλαστικής σακούλας (για κάθε μικροπράγμα, π.χ. ένα φάρμακο από φαρμακείο, ένα CD κ.λπ.) και άρχισα να ζητώ να ΜΗ μου δίνουν σακούλα για κάτι που χωράει στην τσάντα μου, ή που μπορώ να βάλω σε μια άλλη σακούλα που ήδη κρατώ (και όχι 10 ψώνια σε 10 σακούλες χωρίς λόγο).
Ίσως λοιπόν ένα είδος καμπάνιας να ήταν και μια τέτοια προβολή η οποία θα παίζεται διαρκώς σε επιλεγμένα σημεία, π.χ. μέσα σε μεγάλα σούπερ μάρκετ, σε αεροδρόμια, σε πολυκαταστήματα. Επίσης καλά θα ήταν και σχετικά σποτάκια στην τηλεόραση που έχει τη δύναμη νε περνάει μηνύματα μέσω της εικόνας.
Μπορεί να γίνει πρόταση για σχέδιο νόμου που να επιβάλει τη χάρτινη ή ανακυκλώσιμη σακούλα;
Δημοσίευση σχολίου