Για το συλλαλητήριο των Μακεδονομάχων...

Δεν προκαλεί έκπληξη η προσπάθεια συγκεκριμένων μελών του «πατριωτικού χώρου», ενώ βρισκόμαστε σε διαπραγματεύσεις για την οριστική λύση της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, να αναβιώσουν τις μέρες του 1992 και να διοργανώσουν ένα ακόμη συλλαλητήριο. Εξάλλου η ιστορία επαναλαμβάνεται με τη φάρσα να διαδέχεται την τραγωδία.
Ας καταλάβουν, όμως, ότι η ελληνική κοινωνία και ειδικά οι Έλληνες Μακεδόνες έχουν κουραστεί σπό τους αυτεπάγγελτους και επαγγελματίες πατριώτες. Όλοι πια βλέπουν ότι το μόνο αποτέλεσμα της εθνικά υπερήφανης στάσης για το Μακεδονικό στις αρχές του ’90 ήταν να αρνηθούμε τότε όλα όσα ζητάμε σήμερα, από μειονεκτική μάλιστα θέση. Την ίδια ώρα που η ελληνική εξωτερική πολιτική βάδιζε από ήττα σε ήττα, κάποιοι έχτιζαν πολιτικές, ακαδημαϊκές και υπηρεσιακές καρριέρες και διαχειρίζονταν τεράστια ποσά από μυστικά κονδύλια για την υπεράσπιση των «εθνικών κεκτημένων».
Πέρα, όμως, από αυτά όλοι είδαμε την απουσία των σύγχρονων Μακεδονομάχων από τα φλέγοντα προβλήματα της Β. Ελλάδας. Απουσίαζαν όταν οι επιχειρήσεις της περιοχής έκλειναν ανεβάζοντας στα ύψη την ανεργία, απουσίαζαν όταν η Ένωση Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδας πρότεινε ως λύση για την περιφερειακή ανάπτυξη τη λειτουργία Ζωνών Ελεύθερων Συναλλαγών, με μισθούς και εργασιακές συνθήκες στο επίπεδο της Βουλγαρίας. Απουσίαζαν όταν η λίμνη Κορώνεια αφηνόταν να πεθάνει, όταν η Κασσάνδρα και ο Γράμμος καιγόταν, όταν οι μονάδες λιγνίτη της ΔΕΗ βύθιζαν το νομό Κοζάνης στη μόλυνση και η εταιρία έκανε σχέδια για νέες μονάδες στην Καβάλα. Απουσίαζαν, όταν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του Αριστοτελείου και των περιφερειακών πανεπιστημίων πάλευαν κόντρα στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και το νόμο πλαίσιο, ή όταν έπεφταν θύματα των κατασταλτικών μηχανισμών επειδή φορούσαν λάθος χρώμα παπουτσιών.
Η εποχή των συλλαλητηρίων έχει ευτυχώς περάσει. Εμείς από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί με τους πολίτες της γειτονικής μας χώρας για ένα κοινό μέλλον, που θα βασίζεται στον αλληλοσεβασμό, στη μάχη εναντίον των ξένων επεμβάσεων στα Βαλκάνια, στη μάχη εναντίον του εθνικισμόυ και από τις δυο πλευρές των συνόρων, σε μια από κοινού αποδεκτή ονομασία.

Σωτήρης Δημηρτιάδης