«Θέλουμε μια Ευρώπη διαφορετική!»
Ο Λόταρ Μπίσκυ είναι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, του κόμματος στο οποίο συμμετέχουν 19 κόμματα ως τακτικά μέλη, ενώ έχει και 10 παρατηρητές. Ανάμεσα σε αυτά είναι η Αριστερά της Γερμανίας, η Κομμουνιστική Επανίδρυση της Ιταλίας, το Μπλόκο της Αριστεράς της Πορτογαλίας, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το ΑΚΕΛ και ο Συνασπισμός. Συναντήσαμε τον κ. Μπίσκι στα περιθώρια του 5ου Συνεδρίου του ΣΥΝ και μιλήσαμε μαζί του για τα σύγχρονα προβλήματα στην Ευρώπη, αλλά και για τις προτεραιότητες της Αριστεράς του σήμερα.
του Νίκου Σβέρκου
Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας απέρριψαν το Ευρωσύνταγμα. Πιστεύετε ότι η νέα συνθήκη της Λισαβόνας θα τύχει της ίδιας αντιμετώπισης;
Βλέπουμε σήμερα ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσπαθούν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά και να αποφύγουν με οποιονδήποτε τρόπο την έκφραση της λαϊκής θέλησης. Δεν θέλουν δηλαδή να βρεθούν και πάλι μπροστά σε «δυσμενείς» καταστάσεις, όπως στη Γαλλία και την Ολλανδία, που στην πραγματικότητα κάθε άλλο παρά δυσμενείς είναι. Από την άλλη πολλά από τα σημεία που υπήρχαν στο προηγούμενο ευρωσύνταγμα, συνεχίζουν να υπάρχουν και στη συνθήκη της Λισαβόνας. Είναι τα σημεία στα οποία η Αριστερά είχε ασκήσει δριμύτατη κριτική, τα σημεία που θεσμοποιούν τον νεοφιλελευθερισμό και τους νόμους της αγοράς. Για αυτούς τους λόγους απαιτούμε να διενεργηθούν δημοψηφίσματα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και να μην εγκριθεί η συνθήκη από το εκάστοτε κοινοβούλιο.
Μαίνεται ακόμη η συζήτηση για το αν η Ευρώπη είναι ενοποιημένη. Ποια η άποψή σας στο θέμα αυτό;
Η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ένα θέμα που έχει προχωρήσει μόνο στον οικονομικό τομέα. Και η ενοποίηση έχει γίνει με βάση τον νεοφιλελευθερισμό. Η παντοκρατορία της ελεύθερης αγοράς υποστηρίζεται όλο και περισσότερο. Δεν μπορούμε βέβαια να παραβλέψουμε την προσφορά της ενοποίησης σε τομείς μικρότερους, όπως την προστασία του καταναλωτή, την καταπολέμηση των διακρίσεων και των προκαταλήψεων ή την περιβαλλοντική προστασία. Η βασική μας επιδίωξη κατά την Ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να είναι η δημιουργία μια ενοποίησης με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων και τον εκδημοκρατισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν γίνεται αποφάσεις που αφορούν εκατομμύρια πολίτες να παίρνονται από κλειστές επιτροπές, χωρίς δημοκρατική συμμετοχή και κοινωνικό έλεγχο. Σε αυτή την κατεύθυνση το Δίκτυο των Ευρωπαίων Συνδικαλιστών της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην τελευταία συνάντησή του στην Βιέννη έφτιαξε μια ατζέντα διεκδικήσεων, στην οποία επικρατούν οι διεκδικήσεις βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ποιό είναι το εναλλακτικό όραμα για την Ευρώπη που έχει η Ευρωπαϊκή Αριστερά;
Θέλουμε μια Ευρώπη διαφορετική, μια Ευρώπη που δεν θα βασίζεται στα ιδεώδη του κέρδους, αλλά στην κοινωνική αλληλεγγύη, την ειρήνη και την ισότητα των πολιτών της. Μια Ευρώπη με κοινωνικά κεκτημένα, στην οποία δεν θα επικρατεί η επισφάλεια στην εργασία και την ζωή, στην οποία οι πολίτες θα μπορούν να επηρεάζουν και να κατευθύνουν τις πολιτικές αποφάσεις. Μια Ευρώπη που θα αποτελεί μια παγκόσμια δύναμη ειρήνης, που δεν θα προσπαθεί να κατασπαράξει ότι αμφισβητεί τον νεοφιλελευθερισμό, αλλά θα οικοδομεί ειλικρινείς σχέσεις με χώρες όπως η Βενεζουέλα και η Κούβα. Εδώ να σημειώσω ότι ήδη από το πρώτο συνέδριό μας στην Αθήνα είχαμε εκφράσει την αλληλεγγύη μας στην Κούβα που ακόμα υπομένει το εμπάργκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ. Θέλουμε, τέλος, μια Ευρώπη που δεν θα είναι φρούριο αλλά μια Ευρώπη πολυπολιτισμική που θα ανοίγει τις πόρτες της σε όλους τους λαούς του κόσμου.
Μιλήσατε για την επισφάλεια, που είναι μια κατάσταση που κυρίως αντιμετωπίζουν οι νέοι. Μπορεί αυτή η κατάσταση να ανατραπεί;
Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει κάποια κατάσταση που να μην μπορεί να ανατραπεί. Απαιτούνται όμως συγκεκριμένες προτάσεις και αγώνες. Εμείς διεκδικούμε, βάσει της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Χάρτας που έχουμε φτιάξει, να νομοθετηθεί ο κατώτατος μισθός σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Μάλιστα στην Γερμανία, καταφέραμε μέσα από το κόμμα μου, την Αριστερά, να ανοίξουμε αυτό το θέμα στην κοινωνία και να γνωρίσει θετική ανταπόκριση από τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, διεκδικούμε σε ευρωπαϊκή κλίμακα το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα να ανέρχεται στο 60% του μέσου μισθού. Αυτό θα ήταν ένα πρώτο βήμα για να ανατρέψουμε την γενικευμένη επισφάλεια. Χρειαζόμαστε λοιπόν την θεσμοθέτηση ελάχιστων κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Σε αρκετές χώρες, κυρίως σε όσες χαρακτηρίζονταν παλιότερα σοσιαλιστικές, γίνεται σήμερα μια συντονισμένη προσπάθεια για να ποινικοποιηθούν κόμματα της Αριστεράς. Μπαίνουμε έτσι σε έναν πολιτικό μεσαίωνα;
Αυτή η ποινικοποίηση θλίβει πάρα πολύ εμένα προσωπικά αλλά και ολόκληρο το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Δεν μένουμε όμως με σταυρωμένα τα χέρια, εκλιπαρώντας τις εκάστοτε κυβερνήσεις για συμπόνια. Δεν μένουμε αμέτοχοι στο να παρακολουθούμε την έλευση ενός πιθανού πολιτικού μεσαίωνα. Καταρχήν σε όλα μας τα συνέδρια, αλλά και στις εσωτερικές μας διεργασίες έχουμε στηρίξει έμπρακτα εκείνα τα κόμματα που είναι μέλη ή παρατηρητές του κόμματός μας και γίνονται στόχος τέτοιων επιθέσεων, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας – Μοραβίας (Τσεχίας) και το Κόμμα Εργαζομένων της Ουγγαρίας. Από την άλλη όποτε υπάρχει κυνήγι μαγισσών και ταύτιση του κομμουνισμού με τον ναζισμό, όπως επιχειρήθηκε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Αριστερά παρενέβη αποτελεσματικά, για να διασφαλίσει την ιστορική μνήμη των αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση. Σε αυτό το πλαίσιο για λόγους ουσιαστικούς και τυπικούς διοργανώσαμε το δεύτερο συνέδριό μας στην Πράγα, θέλοντας να δηλώσουμε ότι η Αριστερά είναι επίκαιρη όσο ποτέ!
Εκτός από την Ευρώπη σε ποιες άλλες περιοχές του κόσμου πρέπει η Αριστερά να στρέψει το βλέμμα της;
Οι πολιτικές εξελίξεις στις γειτονικές μας περιοχές επιτάσσουν την εγρήγορση της Αριστεράς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Οι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, καθώς και η απάνθρωπη πρακτική εξόντωσης του Παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ είναι περιπτώσεις που απασχολούν την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Αντιπροσωπείες μας έχουν βρεθεί επανειλημμένα σε αυτές τις περιοχές, ενώ έχουμε οικοδομήσει σχέσεις με τα αγωνιζόμενα εργατικά κόμματα της περιοχής. Από την άλλη το σοσιαλιστικό πείραμα της Βενεζουέλα και η εναλλακτική πολιτική του Έβο Μοράλες στη Βολιβία αποτελούν για εμάς το κέντρο της προσοχής στην Λατινική Αμερική, που αργά αλλά σταθερά αμφισβητεί πανηπειρωτικά τον αγοραίο ολοκληρωτισμό. Άλλωστε πολυμελής αντιπροσωπεία του κόμματός μας βρέθηκε στο Καράκας για να παρατηρήσει από κοντά το δημοψήφισμα για την συνταγματική αλλαγή, αλλά και στο ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος του Τσάβες, του PSUV.
Ποιοί είναι οι στόχοι της προεδρίας σας στο κόμμα;
Καταρχήν θέλω να αναπτυχθεί η Ευρωπαϊκή Αριστερά και από κόμμα κομμάτων να γίνει περισσότερο κόμμα των μελών και των δικτύων του. Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο, ούτε εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Από την άλλη θα προσπαθήσουμε να βρούμε τις λύσεις για να φτιάξουμε μια Ευρώπη κοινωνική, δημοκρατική, ειρηνική, πολυπολιτισμική, που θα παρέχει σε όλους τους πολίτες της, ανεξαρτήτως φυλής και φύλου, ίσα δικαιώματα. Μέσα από αυτή την αναζήτηση θα φτιάξουμε και την ενιαία πολιτική πλατφόρμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για τις επερχόμενες Ευρωεκλογές το 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου