Για τις εκλογές στην Ιταλία

Τα εκλογικά αποτελέσματα για την ανάδειξη Βουλής και Γερουσίας στην Ιταλία θα πρέπει να προβληματίσουν την ευρωπαϊκή αριστερά στο σύνολό της. Η συντριπτική νίκη του νεοσυντηρητικού και νεοφιλελεύθερου συνασπισμού του Μπερλουσκόνι, σε συνδυασμό με τα απογοητευτικά αποτελέσματα των κομμάτων του «Ουράνιου Τόξου» (συμμαχία κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων) κατέδειξαν εμφατικά τόσο τη συντηρητική μετατόπιση του εκλογικού χάρτη στη γειτονική χώρα, όσο και τη βαθύτατη πολιτική κρίση που διέρχεται η εκεί αριστερά.

Η κρίση αυτή αποτελεί μια κρίση πολιτικού προσανατολισμού και στρατηγικής των αριστερών κομμάτων στην Ιταλία, η συμμετοχή των οποίων στην κυβέρνηση Πρόντι το προηγούμενο διάστημα, όχι μόνο δεν συνετέλεσε στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων του εργατικού και νεολαιϊστικου κινήματος, αλλά επί της ουσίας οδήγησε στην διάψευση των προσδοκιών των υποτελών τάξεων που στράφηκαν πλέον στον λαϊκισμό της δεξιάς για την καλυτέρευση των όρων ζωής τους. Την ίδια στιγμή, είναι η ριζοσπαστική αριστερά εκείνη οπου ζημιώνεται εκλογικά και πολιτικά από τέτοιου είδους συμμαχίες, με ποικίλα τα παραδείγματα από όλη την Ευρώπη.

Το παράδειγμα της Ιταλίας αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν είναι η συμμετοχή της ριζοσπαστικής αριστεράς σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό εκείνη που θα αλλάξει τους συσχετισμούς στο κοινωνικό επίπεδο, ενώ την ίδια στιγμή οι «κεντροαριστερές» κυβερνήσεις μπορούν να αποτελέσουν φρένο στην ανάπτυξη αντιστάσεων ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Είναι οι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους που μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς , με τα κόμματα της αριστεράς να μην αποτελούν εγγυητές της οποιασδήποτε κυβερνητικής συνοχής, αλλά οργανικά κομμάτια αυτών των αγώνων.

Το γραφείο τύπου