Τα βάσανα της Δημόσιας Υγείας

ΟΤΑΝ ΕΦΘΑΣΑ στα επείγοντα του Αττικού Νοσοκομείου, με την κόρη μου εξαντλημένη από την αρρώστια της, μια νοσηλεύτρια μου υπέδειξε μια αναπηρική καρέκλα για να μεταφέρω την κόρη μου στα ιατρεία και αργότερα στα εργαστήρια για εξετάσεις. Και αυτό επειδή στο Αττικό, το πιο σύγχρονο και μεγάλο νοσοκομείο της χώρας μας, οι τραυματιοφορείς είναι είδος εν ανεπαρκεία. Δυστυχώς, όμως, το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε και κατά τη νοσηλεία της. Οπως εγώ, έτσι και πολλοί συγγενείς έσπρωχναν τα καροτσάκια με τους ασθενείς τους και ρωτούσαμε για να βρούμε το ακτινολογικό ή το οποιοδήποτε άλλο εργαστήριο ή ιατρείο όπου έπρεπε να πάμε τον άνθρωπό μας.

Κατά τη διάρκεια της μακράς νοσηλείας της, όταν είχε ειλεό και αργότερα όταν έπεσε σε κώμα, η οικογένεια έπρεπε να βρίσκεται συνεχώς δίπλα της, καθώς επίσης έπρεπε να ειδοποιούμε εμείς τον γιατρό επειδή βέβαια μία νοση λεύτρια δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες 30 (τριάντα) χειρουργικών ασθενών. Οι εργαστηριακές εξετάσεις καθυστερούν γιατί τα εργαστήρια, η αιμοδοσία και οι άλλες συμπληρωματικές υπηρεσίες είναι δραματικά υποστελεχωμένες. Τα προγραμματισμένα χειρουργεία έχουν λίστα αναμονής πολλών μηνών, ενώ χειρουργικές τράπεζες δεν λειτουργούν διότι δεν υπάρχουν νοσηλευτές και αναισθησιολόγοι και επιπλέον στους γιατρούς δεν πληρώνουν τις αναγκαίες εφημερίες.

Εξάλλου κάθε Σαββατοκύριακο στην Εθνική οδό που περνά παραδίπλα δυστυχώς γίνονται σοβαρά τροχαία με πολλούς τραυματίες. Τσάμπα όμως τα ασθενοφόρα «ενοχλούν» με τις σειρήνες τους, αφού όταν ο τραυματίας φθάσει στο Αττικό θα πρέπει να είναι τυχερός ώστε να μη βρίσκεται εκείνη την ώρα άλλος ασθενής στο μοναδικό επείγον χειρουργείο. Και ενώ το νοσοκομείο έχει την ικανότητα να αναπτύξει και άλλα επείγοντα χειρουργεία, εν τούτοις το υπουργείο Υγείας δεν πληρώνει εφημερίες και δεν προσλαμβάνει τους απαραίτητους νοσηλευτές. Ετσι και ο δεύτερος, ή και ο τρίτος τραυματίας, θα περιμένουν στη σειρά τους αιμορραγώντας, αν αντέξουν...

Καθημερινά στο Αττικό, όπως και στα άλλα νοσοκομεία, η κυβέρνηση θυσιάζει ανθρώπινες ζωές. Καθημερινά στο Αττικό ο υπουργός Υγείας θυσιάζει την αξιοπρέπεια των ασθενών, των συγγενών τους, αλλά και όλων των εργαζομένων. Είναι ένα μέγα σκάνδαλο που αφορά όλους μας. Διότι με λιγότερα χρήματα από αυτά που χαρίζονται δεξιά και αριστερά θα μπορούσε το Αττικό Νοσοκομείο όπως και τα άλλα νοσοκομεία του ΕΣΥ να αποτελούν την ασφάλειά μας σε κάθε πρόβλημα υγείας.

Η Ιατρική Σχολή έχει δώσει τα καλύτερα στελέχη της, έχει προσπαθήσει να το εξοπλίσει με τα τελειότερα μηχανήματα. Ενα νοσοκομείο που όλοι το θέλουμε πρότυπο, όχι μόνο για την παροχή νοσηλευτικών υπηρεσιών αλλά και για την εκπαίδευση των νέων γιατρών. Ηταν ένα όνειρο της Ιατρικής Αθηνών, που ως τώρα δεν είχε το δικό της Γενικό Νοσοκομείο. Αυτό το κτιριακό στολίδι που στέγασε τις ελπίδες μας το υπουργείο Υγείας το αφήνει να μαραζώσει, να υποβαθμιστεί, μετατρέποντάς το σε θυσιαστήριο ανθρώπινων ζωών, αξιοπρέπειας και ονείρων. Το Αττικό Νοσοκομείο αποτελεί ένα διαρκές, μέγα σκάνδαλο που καθημερινά λερώνει με ανθρώπινο αίμα τα χέρια του υπουργού Υγείας.

Αν στόχος του ήταν η υποβάθμιση των δημοσίων νοσοκομείων, στα οποία είναι πολιτικός προϊστάμενος και τα οποία έφθασε σε σημείο να μην έχουν όχι μόνο γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό αλλά ακόμη και γάζες, τότε θα συμφωνήσω ότι ο στόχος του επετεύχθη. Μάλιστα κάποιοι «κακοπροαίρετοι» του προσάπτουν ότι δύο χρόνια τώρα φρόντιζε περισσότερο τα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα του χώρου της Υγείας. Είναι αλήθεια βέβαια ότι στη θητεία του ως υπουργού Υγείας έχει εγκαινιάσει τα περισσότερα ιδιωτικά κέντρα Υγείας και θεραπευτήρια από οποιονδήποτε άλλον. Ακόμη, είναι γεγονός ότι το καλοκαίρι προσπάθησε να περάσει πίσω από τις πλάτες των Ιατρικών Συλλόγων νόμο που θα επέτρεπε σε επιχειρηματίες να ιδρύουν κέντρα Υγείας χωρίς τη συμμετοχή γιατρών στο μετοχικό κεφάλαιο. Ετσι οι γιατροί θα γινόταν απλώς υπάλληλοι των επιχειρηματιών και βέβαια ο ασθενής θα γινόταν «πελάτης».

Αυτά, ως δείγματα γραφής των έργων και των ημερών του κ. Αβραμόπουλου στο υπουργείο Υγείας.

Ο κ. Παύλος Σακκάς είναι αναπληρωτής καθηγητής της Ψυχιατρικής και πρόεδρος ΔΕΠ της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πηγή εφημερίδα το Βήμα της Κυριακής