Εκεί ψηλά στον Υμηττό υπάρχει κάποιο μυστικό... Και αυτό ανακαλύπτουν καθημερινά δεκάδες πεζοπόροι, φυσιολάτρες, ποδηλάτες και δρομείς πίσω από τις βιομηχανικές δραστηριότητες και τις καταπατήσεις, που μετατρέπουν τον Υμηττό σε ιδιωτικό δρυμό!
«Το παρεξηγεί κανείς αυτό το βουνό, αλλά είναι πάρα πολύ όμορφο» λέει η Λυδία Χατζηαλεξίου, γενική γραμματέας του Συλλόγου Φίλοι του Ποδηλάτου, που συχνά παίρνει το ποδήλατό της και ανεβαίνει στον Υμηττό. «Υπάρχουν πολλές διαδρομές για ποδήλατο είτε σε ασφαλτόδρομο είτε σε χωματόδρομους» και περιγράφει πως κάποιος μπορεί να ξεκινήσει από την περιοχή Χολαργού- Παπάγου σε άσφαλτο, να κατευθυνθεί προς Καισαριανή, όπου υπάρχει κατηφόρα σε χωματόδρομο που φτάνει μέχρι την είσοδο του Καρέα. «Από ψηλά κανείς έχει θέα την Αθήνα έως την Αίγινα και τη Σαρωνίδα». Όμως, στον Υμηττό δεν είναι η μόνη θέα που συναντά κανείς. «Βλέπουμε πολλά σκάγια. Πρέπει να υπάρχει παράνομο κυνήγι» υποστηρίζει η Λυδία Χατζηαλεξίου.
Το παράνομο κυνήγι
Ως επιβεβαίωση στα λεγόμενά της, έρχονται τα στοιχεία για τους κινδύνους που διατρέχουν τα είδη πουλιών που ενδημούν στον Υμηττό. «Το 30% των πουλιών που έχουν παρατηρηθεί στην Ελλάδα υπάρχει μόνον στον Υμηττό», αναφέρει ο κ. Ν. Προμπονάς, μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και προσθέτει ότι 30 από τα είδη θεωρούνται σπάνια ή απειλούμενα σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. «Εκτός από τις πυρκαγιές, μεγάλο πρόβλημα για τα πουλιά αποτελούν η οικιστική επέκταση όπου γίνεται, το παράνομο κυνήγι- κυρίως στα Μεσόγεια- και οι κεραίες που συνέχεια αυξάνονται», καταγγέλλει.
Για την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ο Υμηττός έχει ενταχθεί εδώ και χρόνια στο πρόγραμμα «υπεύθυνων περιοχών» και εθελοντές καταγράφουν συνεχώς την ορνιθοπανίδα αλλά και αυθαίρετες παρεμβάσεις. «Εάν τα μέλη μας δουν να ξεφορτώνουν ένα μεγάλο φορτίο με μπάζα, σημαίνει κινητοποίηση», σημειώνει.
Ωστόσο, ο Υμηττός εξακολουθεί να παραμένει απροστάτευτος. Το ασαφές ιδιοκτησιακό καθεστώς μεγάλων εκτάσεων του βουνού έχει ως αποτέλεσμα να επιτρέπονται στα όριά του βιομηχανικές δραστηριότητες οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με περιαστικό δάσος.
Για την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ο Υμηττός έχει ενταχθεί εδώ και χρόνια στο πρόγραμμα «υπεύθυνων περιοχών» και εθελοντές καταγράφουν συνεχώς την ορνιθοπανίδα αλλά και αυθαίρετες παρεμβάσεις. «Εάν τα μέλη μας δουν να ξεφορτώνουν ένα μεγάλο φορτίο με μπάζα, σημαίνει κινητοποίηση», σημειώνει.
Ωστόσο, ο Υμηττός εξακολουθεί να παραμένει απροστάτευτος. Το ασαφές ιδιοκτησιακό καθεστώς μεγάλων εκτάσεων του βουνού έχει ως αποτέλεσμα να επιτρέπονται στα όριά του βιομηχανικές δραστηριότητες οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με περιαστικό δάσος.
«Απαγορεύεται» παντού
«Προσοχή ιδιωτικός χώρος, απαγορεύεται η είσοδος» ενημερώνει η πινακίδα στην είσοδο του Υμηττού από την πλευρά του Βύρωνα. Μέσα στη δασική περιοχή, μπετονιέρες και φορτηγά κινούνται ανενόχλητα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ανάγκες της εταιρείας επεξεργασίας μπετόν. Ακριβώς απέναντι και με αδιευκρίνιστο ακόμη καθεστώς αδειοδότησης, η ίδια εταιρεία δημιούργησε πρόσφατα και μονάδα επεξεργασίας ασβέστη. Ακόμη και βενζινάδικο στην υπηρεσία των αξιωματικών του στρατού λειτουργεί στην προστατευόμενη ζώνη του Υμηττού!
«Πώς μπορώ να ελέγξω την περιοχή όταν μέσα στη ζώνη προστασίας του Υμηττού στον Βύρωνα υπάρχουν έξι στρατόπεδα, ιδιωτικές εταιρείες και άλλες δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βάλω μπάρες στην είσοδο και να κυκλοφορεί οποιοσδήποτε;», αναρωτιέται ο δήμαρχος Βύρωνα και πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Ανάπτυξης Υμηττού Νίκος Χαρδαλιάς.
Αλλά ακόμη και στα σημεία που ο δήμος έχει δικαίωμα να βάλει μπάρες, οι επιτήδειοι βρίσκουν τη λύση. «Έσπαζαν τις κλειδαριές και έβαζαν δικές τους. Πήγαιναν οι υπάλληλοι, έβλεπαν την κλειδαριά στη θέση της και θεωρούσαν πως ο χώρος ελέγχεται αλλά μέσα είχαν ρίξει μπάζα. Τώρα βάζουμε και φυσικά εμπόδια, ώστε να ξέρουμε πότε κάποιος έχει μπει παράνομα», σχολιάζει ο κ. Χαρδαλιάς.
«Πώς μπορώ να ελέγξω την περιοχή όταν μέσα στη ζώνη προστασίας του Υμηττού στον Βύρωνα υπάρχουν έξι στρατόπεδα, ιδιωτικές εταιρείες και άλλες δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βάλω μπάρες στην είσοδο και να κυκλοφορεί οποιοσδήποτε;», αναρωτιέται ο δήμαρχος Βύρωνα και πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Ανάπτυξης Υμηττού Νίκος Χαρδαλιάς.
Αλλά ακόμη και στα σημεία που ο δήμος έχει δικαίωμα να βάλει μπάρες, οι επιτήδειοι βρίσκουν τη λύση. «Έσπαζαν τις κλειδαριές και έβαζαν δικές τους. Πήγαιναν οι υπάλληλοι, έβλεπαν την κλειδαριά στη θέση της και θεωρούσαν πως ο χώρος ελέγχεται αλλά μέσα είχαν ρίξει μπάζα. Τώρα βάζουμε και φυσικά εμπόδια, ώστε να ξέρουμε πότε κάποιος έχει μπει παράνομα», σχολιάζει ο κ. Χαρδαλιάς.
Κατεδάφισαν πυροφυλάκιο
Το αρμόδιο Δασαρχείο Πεντέλης- στο οποίο υπάγεται ο Υμηττός!- δεν έχει ασχοληθεί με τις βιομηχανικές και άλλες δραστηριότητες: το μόνο ζήτημα για το οποίο επέδειξε ευαισθησία να εκδώσει τελεσίδικη πράξη κατεδάφισης ήταν για το μικρό κτίσμα που λειτουργεί ως πυροφυλάκιο των εθελοντών στην είσοδο του Υμηττού, στον Βύρωνα!
«Βρίσκεται σε μισή ώρα με λεωφορείο από το κέντρο και προσφέρει εξαιρετική εναλλακτική λύση ως περιαστικό δάσος, διαθέτει πλούσιο οικοσύστημα» σημειώνει ο κ. Προμπονάς, αλλά προσθέτει: «Αν συνεχιστεί η επέκταση, θα καταντήσει Λυκαβηττός, που είναι πια μία απομονωμένη νησίδα στο τσιμέντο του κέντρου της πόλης».
«Βρίσκεται σε μισή ώρα με λεωφορείο από το κέντρο και προσφέρει εξαιρετική εναλλακτική λύση ως περιαστικό δάσος, διαθέτει πλούσιο οικοσύστημα» σημειώνει ο κ. Προμπονάς, αλλά προσθέτει: «Αν συνεχιστεί η επέκταση, θα καταντήσει Λυκαβηττός, που είναι πια μία απομονωμένη νησίδα στο τσιμέντο του κέντρου της πόλης».
Η τελευταία όαση
Ως νησίδα βλέπει τον Υμηττό και ο Γεράσιμος Αράπης, πρόεδρος του Συμβουλίου Φυσικού Περιβάλλοντος της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης και καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Στο σημερινό του, όμως, μέγεθος θεωρεί πως αποτελεί όαση και σωτηρία για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο. «Είναι σημαντικό να αυξηθεί η προσοχή μας στον Υμηττό, γιατί με τις αλλαγές στη χρήση της πόλης των Αθηνών και με το αεροδρόμιο στην άλλη πλευρά και τη μετατόπιση της ανοικοδόμησης στα Μεσόγεια, αποτελεί μία νησίδα ιδιαίτερης βιοποικιλότητας και αισθητικής μέσα σε έναν αστικό ιστό- μία νησίδα που εάν δεν την προσέξουμε, θα εξαφανιστεί. Είναι κρίμα να μην τον γνωρίζουν οι Αθηναίοι», επισημαίνει.Ανάλογη είναι η πικρία και του κ. Προμπονά που επίσης υποστηρίζει πως «κρίμα να έρχονται ξένοι παρατηρητές να δουν την ορνιθοπανίδα του Υμηττού και να μην την ξέρουν οι Αθηναίοι». Δεν είναι τυχαίο πως ο Δρόμος Βουνού Υμηττός, που διοργάνωσε για 9η φορά τον περασμένο Φεβρουάριο ο Δημοτικός Αθλητικός Οργανισμός Χολαργού, συγκεντρώνει συμμετοχές και από το εξωτερικό. «Πρόκειται για έναν δύσκολο δρόμο 21 χιλιομέτρων σε άσφαλτο και χωματόδρομο και με υψομετρική διαφορά 350 μέτρων» λέει ο διευθυντής του Οργανισμού Κωνσταντίνος Κρασώνης, επισημαίνοντας ότι για την απόφαση διοργάνωσης ενός τέτοιου αγώνα «αρχικό κίνητρο ήταν η διάσωση του Υμηττού και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης». Στον αγώνα συμμετείχαν φέτος 434 αθλητές συλλόγων, αλλά και απλοί πολίτες που θέλησαν να δώσουν το «παρών» σε μία διαδρομή σε συνθήκες βουνού- οι συμμετοχές μάλιστα σε σύγκριση με την προηγούμενη διοργάνωση το 2007 ήταν αυξημένες κατά 35%.
Πηγή: Τα Νέα, 15/11/2008 (Ρεπορτάζ Νικολέττα Μουτούση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου