Υγρά απόβλητα ελαιοτριβείων και τυροκομείων στα ήδη μολυσμένα νερά του Πηνειού

Η τελευταία μεγάλη οικολογική καταστροφή που σημειώθηκε στον Πηνειό ποταμό, με εκατοντάδες νεκρά ψάρια στην κοίτη του, ήταν αποτέλεσμα των υψηλών συγκεντρώσεων νιτρικών από φυτοφάρμακα και λιπάσματα που ξεπλένονται στο ποτάμι, επιβαρύνοντας τον με τεράστια χημικά φορτία. Στα ήδη μολυσμένα νερά του Πηνειού έρχονται να προστεθούν και τα οργανικά απόβλητα του ελαιοτριβείου της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών ( ΕΑΣ ) Λάρισας καθώς και των δυο παρακείμενων τυροκομείων. Η συνεχής ροή υγρών αποβλήτων (κατσίγαρος) του ελαιοτριβείου σε συνδυασμό με τα απόβλητα των τυροκομείων προκαλούν έντονο ευτροφισμό στο ποτάμι ενώ το μαύρισμα των νερών και η δυσοσμία, το υποβαθμίζουν αισθητικά.
Ο κατσίγαρος, το υγρό μείγμα νερού με 5% ελαιόλαδο και υπολείμματα ελιάς, είναι απόβλητο άκρως φυτοτοξικό αφού 1 κυβικό μέτρο κατσίγαρου ισοδυναμεί με 150 περίπου κυβικά μέτρα αστικών αποβλήτων. Όταν πέφτει στο νερό, όχι μόνο το χρωματίζει μαύρο, αλλά και συντελεί σε μια σειρά από χημικές αντιδράσεις που αφαιρούν το οξυγόνο από το υδάτινο περιβάλλον.
Σήμερα η Ισπανία και η Ιταλία (οι δυο χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή σε ελαιόλαδο), εφαρμόζουν τις νέες τεχνολογίες με επιτυχία σε αντίθεση με την Ελλάδα, που αν και είναι η τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο, στερείται ουσιαστικής διαχείρισης του κατσίγαρου, που στις περισσότερες περιπτώσεις, διαθέτεται σε παρακείμενους χείμαρρους και εν γένει σε φυσικούς υδάτινους αποδέκτες.
Στην Ελλάδα λειτουργούν 2.700 ελαιοτριβεία, πολλά από τα οποία έχουν εκσυγχρονιστεί αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν με την πεπαλαιωμένη τεχνολογία, αφού οι επενδύσεις που έγιναν με σημαντικές κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις για την αναβάθμιση των τριφασικών ελαιοτριβείων σε διφασικά, δεν συνοδεύτηκαν από τις απαιτούμενες επενδύσεις για την αναβάθμιση και των πυρηνελαιουργείων.
Ποικίλες μελέτες, επιστημονικά έργα και προγράμματα (πρόγραμμα ΜΙΝΟΣ), παραμένουν ανεφάρμοστα τη στιγμή μάλιστα που τα «άχρηστα» απόβλητα των ελαιοτριβείων είναι πηγή πολλών άλλων χρήσιμων υλικών και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή φαρμάκων, λιπασμάτων, καλλυντικών, εδαφοβελτιωτικών, ζωοτροφών και κυρίως στερεών βιοκαυσίμων.